Postaraj się nakryć stół roboczy do animacji, w obszarze widocznym przez kamery SMODO. Jeśli nadal tkanina jest za mała, wówczas zmniejsz stół roboczy do animacji. Możesz też używać własnej tkaniny do przykrycia, ważne aby była ona biała i jednorodna i aby nie odbijała światła.

W przypadku gdy pomieszczenie pomiarowe do animacji jest duże, wówczas nie montuj kamer za pomocą uchwytów na ścianie. Zastosuj cztery statywy i umieść kamery SMODO na statywach w narożnikach stołu roboczego do animacji. Możesz też znaleźć mniejsze pomieszczenie i w nim wykonać pomiary.

Jeśli w pomieszczeniu występuje bardzo dużo elementów kolorowych, które wchodzą w przestrzeń pomiarową kamer SMODO, system SMODO nie będzie dział prawidłowo. W tej sytuacji należy wysłonić kolorowe obiekty, które wchodzą w przestrzeń pomiarową, białą tkaniną lub usunąć je z przestrzeni pomiarowej.

W momencie kiedy wchodzisz w przestrzeń pomiarową i wykonujesz zdjęcia kamerami SMODO, zadbaj o to, aby twój strój był jak najbardziej neutralny np. w kolorze czarnym lub białym. Jeśli jednak nie będziesz w trakcie pomiarów wchodzić w przestrzeń pomiarową, kolor ubrania nie ma znaczenia.

Zadbaj aby w pomieszczeniu pomiarowym było jasno, tak aby kamery SMODO mogły prawidłowo rejestrować kolory znaczników systemu SMODO. Nie musisz się martwić o temperaturę barwną światła, system SMODO ma wbudowany system rozpoznawania barwy światła i dostosuje się do jego koloru. Jeśli jednak w pomieszczeniu pomiarowym będzie zbyt ciemno, wówczas system może nie działać prawidłowo.

Jeśli masz możliwość aby wysłonić okno, to zrób to i używaj  wyłącznie światła sztucznego w pomieszczeniu pomiarowym. Jeśli jednak nie uda Ci się wysłonić okna, wówczas używaj do rejestracji tylko światła zza okna. Staraj się nie mieszać różnych temperatur barwnych światła, tak aby system działał prawidłowo.

Nie. System do prawidłowego działania potrzebuje działających czterech kamer SMODO.

Nie. System SMODO zadziała tylko w połączeniu ze szkieletem SMODO.

Nie. System SMODO działa prawidłowo tylko wtedy, gdy bazuje na szkielecie SMODO który jest czarny oraz w oparciu o kulki podstawowe i pomocnicze.

Nie. System SMODO zadziała tylko z kamerami SMODO.

Nie. System SMODO zadziała tylko z kamerami SMODO. System nie będzie działał z żadną inną kamerą lub aparatem bez względu na jego jakość i rodzaj.

Sprawdź czy komputer, na którym pracujesz, spełnia minimalne parametry których wymaga system SMODO. Jeśli nie spełnia parametrów, zmień komputer lub rozbuduj go. Jeśli komputer spełnia wymogi SMODO, sprawdź czy nie wykonuje on w tym samym czasie jakiś skomplikowanych operacji w innym programach (renderowanie etc.).

Możesz też zrestartować komputer i sprawdzić czy po ponownym włączeniu oprogramowania nadal działa tak samo.

Nie. System SMODO działa tylko z kulkami podstawowymi i uzupełniającymi SMODO.

Tak. Będzie jednak wymagać ponownej kalibracji ponieważ potrącenie chociaż jednej kamery, powoduje rozkalibrowanie się systemu. Zabezpiecz kamery SMODO, przeprowadź na nowo kalibrację i kontynuuj animowanie.

Najlepsze są małe pomieszczenia, które umożliwiają montaż kamer SMODO na ścianie, blisko stołu do pomiaru animacji. Dobrze aby przestrzeń była w miarę biała i pozbawiona zbędnych mebli, dekoracji, scenografii etc.

Nie. System SMODO zakłada używanie amatorskiego światła we wnętrzu. Ważne aby było ono jak najbardziej rozproszone i żeby nie świeciło punktowo w kamery SMODO lub w przestrzeń pomiarową animacji.

Tak. Możesz tak zrobić, ale pamiętaj, że kamery muszą być unieruchomione. Inaczej przy każdym ich przesunięciu, zajdzie konieczność ich ponownej kalibracji. Zadbaj też, aby kamery były prawidłowo skierowane na przestrzeń pomiarową.

Problem ten występuje w początkowej fazie animowania, kiedy animator pierwszy raz spotyka się z naszą technologią i nie wie jeszcze jak jej używać. Animator musi się oswoić z technologią, wykonać kilka próbnych animacji. Musi też obserwować jak szkielet się zachowuje i co się dzieje wówczas z postacią w 3D. Początkowo trudno jest zrozumieć dobrze technologię, ponieważ animuje się sam szkielet, który nie jest obciążony ciężarem ciała postaci. Nie czuje się też tego ciała pod rękoma i trudno jest od samego początku właściwie animować. Tak jak w przypadku każdej nowo poznawanej technologii, po wykonaniu serii ćwiczeń i testów, animator się oswaja i kolejne animacje powstają już płynniej.

Niektóre fazy animacji są na tyle skomplikowane, że potrzebują dodatkowego rigu do potrzymania animacji. Można podeprzeć postać rigiem który w trakcie animacji też się animuje. Identyczny sposób animacji występuje w klasycznej animacji lalkowej. Ważne jest aby rig do potrzymania szkieletu lalki, w miejscach zgięcia nie miał dodatkowych znaczników, tak aby system śledzenia nie odczytywał go jako dodatkowego szkieletu w przestrzeni pomiarowej.

Warto też w trakcie animacji wykorzystać stopy w szkielecie, w których są ukryte miejsca na pręty umożliwiające wbicie stopy w miękkie podłoże. Identyczne rozwiązanie stosuje się w animacji klasycznej poklatkowej.

Animator w trakcie realizacji animacji danej postaci, może ją animować od razu osadzając ją w scenografii 3D, która istnieje w oprogramowaniu do 3D. Oczywiście może tą scenografię wprowadzić na późniejszym etapie i potraktować przestrzeń, w której animuje jak blue box (lub green box) w klasycznej animacji poklatkowej. Wówczas ruch postaci zostanie zapisany, a scenografia zostanie wprowadzona już na późniejszym etapie. Animowanie w scenografii 3D już istniejącej, ułatwi znacząco interpretację ruchu postaci i przybliży ujęcia do formy skończonej, co jest zalecane na etapie animacji.

Używając technologii SMODO należy pamiętać,  że system rejestruje widok kamery, który później będzie stanowić kadr obrazu filmowego, w przestrzeni 3D oprogramowania. System kamer śledzących jest jedynie formą rozpoznania kulek w przestrzeni. Nie należy odczytywać widoków z kamer jako widoków docelowych obrazu filmowego. Dzięki temu, że widok kamery jest osadzony w programie 3D, mamy możliwość zmiany ujęcia kamery w trakcie animacji. Oczywiście nie trzeba korzystać z tej opcji, ale można ją wykorzystać w procesie twórczym i np. ustawić tor kamery w ten sposób, że animacja postaci za nim podąża. Są to możliwości, które w klasycznej animacji nie występują, bez specjalistycznego i dodatkowej oprzyrządowania na planie (tzw. Motion control).

Po to aby system dobrze odczytywał wszystkie ruchy, niezbędnym było dodanie tzw. kulek pomocniczych. Tworzą one razem z dwoma podstawowymi kulkami, tzw. trójkąty, przez co system kamer śledzących jest w stanie zidentyfikować wszystkie ruchy postaci w przestrzeni, co umożliwia pełne rozpoznanie wszystkich ruchów postaci. Animator początkowo może takie potrójnie występujące kulki odczytywać jako przeszkodę, ale z czasem animator przyzwyczaja się do nich i nie stwarzają one problemów. Stanowią one pewne ograniczenie w animowaniu postacią, ale każda forma animacji stawia pewne wymagania i przeszkody, które należy twórczo zinterpretować.

W trakcie animacji, zdarza się, że np. postać musi wejść po schodach, albo przejść z chodnika na jezdnię, lub pokonać jakieś wzniesienie. Oczywiście animator może poradzić sobie z tym wyzwaniem, używając swojej wyobraźni. Ale może też użyć elementów scenograficznych które ustawi na stole do animacji. Imitując w ten sposób daną przeszkodę. Ważne jest jednak, aby te elementy były niemal całkowicie białe i zlały się jak najlepiej z białym tłem. W ten sposób system kamer nie będzie ich odczytywać, a animator może je wykorzystać w trakcie animacji.